Griekse noten kraken in Myrtos
Verslag van de Griekse muziekworkshop, Kreta, september/oktober 2009
©
Door Eltjo Wieringa
 'We zijn het aan onszelf verplicht om goed te leven, niet om goede boeken te
schrijven, veldslagen te winnen en gewesten te veroveren, maar om kalmte en
rustte vinden bij de dingen die wij doen.' (Montaigne, 1533-1592).
Deze mooie woorden las ik in het vliegtuig van Kreta weer terug naar
Nederland.
We hadden met tien enthousiaste muzikanten deelgenomen aan de workshop
Griekse Muziek, gegeven door Michiel Koperdraat van de Ano Kato. Voor mij was
het de eerste keer dat ik een dikke week actief met muziek bezig zou zijn.
Griekse muziek had mij, op vakantie in 1984 op Corfu, midscheeps getroffen.
Helemaal verkocht was ik na het zien van de film 'Rebétiko' van Kostas Ferris
en sindsdien staan Schubert en Chopin samen met Vamvakaris en Tsitsanis in de
kast. Via deelname aan de muziekworkshop 'Venster op het Oosten' kreeg ik de
smaak én de baglamas (het kleine broertje van de bouzouki) te pakken. Een
volgende stap lag voor de hand: met Michiel naar het mooie Myrtos toe...
 Het werd een fantastische en onvergetelijke ervaring. Elke dag om tien uur
naar de oefenruimte (een zaaltje in het gemeentehuis van Myrtos, een leuk
strandplaatsje op Zuid Kreta), mooie nummers instuderen, veel lachen, commentaar
krijgen, fouten maken, nog meer lachen, crises overwinnen, herhalen, zweten en
veel water drinken. Daarna moe maar voldaan met een grote sprong in het
prachtige zwembad van onze oase (appartementencomplex Kastro) springen, op
luxe ligstoelen allerhande lekkers laten komen, wegdromen met een boek of met
niets en wachten op het klokje van half zes, want dan mochten we weer naar ons
lokaal om daar nog tot een uur of zeven Griekse noten te kraken. Vervolgens
diner aan zee en dan als klap op de vuurpijl haalden we onze instrumenten
tevoorschijn om het ene lied na het andere over de kade te laten klinken, zoals
'Serach' van Tsitsanis, 'Me piasan epi Metaxa' van Yenitsaris,
'Melachrinó' van Glykeria, et cetera.
Ik heb hiervan genoten, evenals van de geweldige sfeer, de sterrenhemel,
het geklots van de golven, de vriendschap die we deelden en we moeten de
uitstekende raki natuurlijk niet vergeten.
Dit alles samen was het belangrijkste van deze cursus: samen muziek maken als
onderdeel van het goede leven. Hoogtepunt van de week werd onze eindpresentatie
in de zaal van Hotel Myrtos. Toen daar ook nog een spontane buikdans van onze
zangeres bijkwam, vlogen de servetten als witte meeuwen door de lucht. Zelfs
de Grieken kregen dansneigingen. Na onze toegift (jawel!) verscheen Manolis
Dimitrianakis - van de 'Rebétiki Kompania' - om er nog een prachtig stukje
muziek aan vast te plakken. Vanaf dat moment werd tijd onbelangrijk, de glazen
werden steeds opnieuw bijgevuld en het werd laat, heel laat...
Studeren, regel voor regel
Zoals gezegd bestond onze groep uit tien personen. De leeftijd varieerde van
begin veertig tot midden zestig en iedereen kon al wel aardig met zijn
instrument overweg: sandouri, bouzouki, baglamas, gitaar, mandoline, accordeon,
plus de zang natuurlijk. We studeerden de muziek in op het gehoor en door te
kijken. Regel voor regel, tot het hele lied voorbij kwam. Deze methode is niet
zo schools, het is eerder wat speels en oorspronkelijk, passend bij de sfeer
waarin deze muziek is ontstaan. Mijn ervaring gedurende deze workshop was dat
niemand moeite had met deze lesmethode, temeer omdat het geleerde direct
dezelfde avond in de taverna om de hoek voor publiek te beluisteren was. Het
vooruitzicht van een optreden stimuleert de motivatie en het leerproces.
Door dit alles kwam ik er gewoon niet toe om het dorp Myrtos uit te lopen om
de omgeving te verkennen. Om eerlijk te zijn had ik aan het plaatsje alleen meer
dan genoeg. Het strand, de boulevard, de leuke winkels en natuurlijk de Grieken
zelf. Andere jaren verdiepte ik me direct na aankomst op een nieuwe bestemming
in de topografie (kaarten kopen), de geschiedenis en de cultuur ter plaatse, en
dan vooral de culinaire specialiteiten van de betreffende streek. Mijn ervaring
is dat je het beste met de mensen in contact komt als je je verdiept in wat zij
belangrijk vinden. Dat is ten zuiden van de lijn Antwerpen-Wladiwostok toch
vooral eten en wat daar zoal bij komt, kortom het goede leven.
Toen ik mij voor deze workshop opgaf, wist ik dat het een groepsgebeuren zou
worden met als doel muzikale stappen te zetten. Ik was daar best een beetje
huiverig voor, want veel muzikanten, mijzelf incluis, vinden het niet zo
prettig als er commentaar komt op hun manier van spelen of zingen. Vertrouwen
in de docent is dan ook beslist noodzakelijk en ook de medecursisten zijn erg
belangrijk om je in een ontvankelijke stemming te laten komen.
Deze workshop in Myrtos is in alle opzichten geslaagd voor mij. Een fijne
groep, veel sfeer in de lesgroep en in de taverna's, en veel, heel veel muziek.
Bovendien weet ik nu dat het altijd de moeite waard is om, los van al te sterke
ambities, iets met je muzikale gaven te doen.
De boeken, veldslagen en gewesten komen wel een andere keer.
 
Meer
informatie over tijdschrift Lychnari
(moderne Griekse cultuur-magazine)
|
